qıvrılmaq

f.

1. Qıvrıq hala gəlmək, qıvrıq şəkil almaq; burulmaq, buruq-buruq olmaq. Saçları qıvrılmaq. – Onun . . bir tutumluq ağ saqqalı ətsiz çənəsi üzərindən boğazına doğru qıvrılaraq uzanmışdı. A. Ş.. <Tutubəyimin> iri hörüyü ilan kimi ağ yastığın üstündə qıvrıldı. Ç.. // Təşbehlərdə. Hər zaman kim, həlqeyi-zülfi-kəcin yad eylərəm; Qıvrılıb əfi kimi yüz ahü fəryad eylərəm. S. Ə. Ş..

2. Halqa şəklində burulmaq, bükülmək, büzüşmək, yaxud bir tərəfdən o biri tərəfə əyilmək. İlan qıvrılıb yatmışdı. – Hüseynqulu ağa dal tərəfində qıvrılıb yatmış pişiyi ona göstərdi. S. S. A..

3. Qatlanmaq, bükülmək, bürüşmək, büzüşmək. Soyuqdan yarpaqlar qıvrılmışdır.

4. Ağrıdan, sancıdan, hirsdən və s. dən əyilib bükülmək, yığılmaq, büzüşmək (bədən haqqında). Xəstə dəhşətli ağrıdan qıvrılırdı. – İki cəngavər, ilan vurmuş kimi, yerində qıvrılan yasavulbaşını . . sicimlə çinarın gövdəsinə sarıdılar. M. Rz.. // məc. Əziyyət çəkmək, əzab çəkmək, iztirab çəkmək. Fəxrəddin bu qədər əzici fikirlərin təsirindən qıvrıldığı zaman, oxuyan qız da . . qəzəlləri oxumağa başladı. M. S. O..

5. Düz olmayan, əyri-üyrü, dalğavari şəkildə uzanıb gedən şey haqqında. Qəhrəman . . şəhərə girən yolun ağzına çıxır, uzaqdan qıvrılıb gələn yola tamaşa edirdi. S. R.. Ayağımız altında ilan-ilan qıvrılan çaylar var. M. Müş..